Przepisy z przyprawą: Peklosmaczek K

Przepisów na kiełbasę białą jest mnóstwo, różnią się od siebie rodzajem zastosowanego mięsa, przypraw, ziół itp. Przez jakiś czas rozmyślałem, jakiego użyć dodatku do farszu żeby kiełbaska wyróżniała się nie tylko zastosowanymi przyprawami, ale także miała swój odznaczający się smak, który nadaje jej charakter. Wymyśliłem sobie, że skoro kiełbasa biała świetnie komponuje się z chrzanem, to warto zastosować chrzan nie jako dodatek na talerzu ale …jako dodatek do farszu. Kiełbasa wyszła idealnie, lekko pikantna, z wyczuwalnym aromatem chrzanu, który swoją ostrość ujawnia dopiero po chwili.

Uwielbiam różnokolorowe sałatki i surówki. Szczególnie takie, w których występuje wiele odmian świeżej papryki. Podoba mi się ich charakterystyczny smak i apetyczny wygląd. Pomyślałem więc, że wykorzystam je w wędlinie drobiowej z szynkowara. Dodatkowo chciałem także wypróbować przyprawę paprykową w charakterze dekoracji. Liczyłem na atrakcyjny przekrój, bogaty smak i głęboki paprykowy aromat. I nie zawiodłem się! Wędlina prezentowała się bardzo apetycznie, była pachnąca i co najważniejsze smakowała całej rodzinie.

Zawsze warto mieć w zanadrzu coś na szybki awaryjny obiad, lub co najmniej konkretną bazę do przygotowania sycącego dania. U mnie często sięgamy po kiełbasę białą, jako punkt wyjściowy pod domowy żurek, kiełbasę zapiekaną w kapuście kiszonej, przypiekanej na patelni, lub gdy jest ciepło na zewnątrz – kiełbaskę na grilla. Tak naprawdę, wyrób białej kiełbasy jest banalnie prosty i „czystej” pracy przy niej jest tyle co przy kotletach mielonych, a satysfakcja z przygotowania kiełbaski dużo większa. Kiełbasa z poniższego przepisu, jest delikatna w smaku z wyczuwalną kolendrą, idealnie nadającą się na żurek, czy na grilla.

Patrząc na sklepowe wędzone udka kurczaka, uświadomiłem sobie że już dawno nie wędziłem nic drobiowego. Golonka indycze wydały mi się na odpowiednie do mojego nowego mojego eksperymentu kulinarnego . Postanowiłem wypróbować jak komponować się będzie ze smakiem mięsa indyczego przyprawa Pdp VEGA Paprykowa...

Po dojściu do wprawy w nadziewaniu jelit wieprzowych przyszła kolej na zmierzenie się z jelitami baranimi i zrobieniu swoich pierwszych kabanosów. W porównaniu do jelit wieprzowych jelita baranie są dużo bardziej delikatne i bardzo szybko pękają. Przy nadziewaniu potrzeba dużo więcej cierpliwości i precyzji niż przy jelitach grubych. Polecam zatem zaczynać od robienia grubych kiełbas a dopiero potem próbować swoich sił w starciu z cieniutkimi jelitami baranimi. Podjąłem jednak wyzwanie i ... nie żałuję. Pierwszy raz nie był łatwy ale wysiłek się opłacił. Kabanosy wyszły przepyszne i nadają się zarówno do serwowania na zimno jak również na gorąco. Teraz regularnie goszczą na stole moim oraz mojej rodziny, która ciągle domaga się świeżych „dostaw”...

Po namowach żony, która odczuwała już lekki przesyt wszystkim co wędzone postanowiłem (albo żona postanowiła), żeby zrobić kiełbasę białą parzoną. Długo oponowałem ponieważ nie przepadam za tego typu kiełbasą (chyba że upieczoną na grillu), no ale cóż zrobić jeśli żona brzęczy jak komar nad uchem i nie daje spokoju. Zakasałem więc rękawy i do boju. Długo zastanawiałem się jakich przypraw użyć. W końcu postawiłem na połączenie przypraw Sekretnej z Sułtańską. Wybór okazał się idealny. Połączenie dominującego smaku czosnku niedźwiedziego w "Sułtańskiej" razem z lubczykiem i pieprzem w "Sekretnej" okazało się rewelacyjne. Całości dopełnił smak kolendry łupanej dodanej osobno. Kiełbasa została sparzona i wystudzona więc nadszedł czas na degustację. Zanim sam zdążyłem skosztować żona już pierwsza zdążyła porwać kawałek i ... bardzo jej smakowało. Podsumowując: żona zadowolona więc i ja jestem zadowolony bo mam na jakiś czas święty spokój.

Dosyć długo zabierałem się do zrobienia swojej pierwszej kiełbasy. Zawsze kojarzyło mi się to z ogromem pracy (wybranie odpowiedniego mięsa, krojenie, mielenie przyprawianie, nadziewanie itd). Faktycznie całkiem sporo tej pracy jest, ale nie jest to tak skomplikowane jak by się mogło początkowo wydawać. Wystarczy trochę chęci, cierpliwości (szczególnie przy nadziewaniu kiełbas) i dalej jest już z górki. Na „pierwszy ogień” poszła przyprawa Dobry Smak Rozkoszna BG -  mieszanka kilku czosnków z kawałkami pieprzu czarnego i to był strzał w dziesiątkę. Kiełbasa wyszła mocno czosnkowa, pikantna, taka jak kiedyś..

Przyznam szczerze, że nawet swojskie szynki, karczki, boczki też mogą się przejeść. Coraz częściej zagadywano mnie o wyroby smarowne a jako, że od dawna po głowie chodziła mi tradycyjna wieprzowo-wołowa metka…należało chwycić byka za rogi i zmierzyć się z wyzwaniem. Postanowiłem na początku nie kombinować z innymi przyprawami, tylko zastosować typowe dla tego wyrobu czyli: cukier, papryka słodka, pieprz.

Eksperymentom nigdy dosyć! Po udanych (moim zdaniem) kiełbaskach „kumoterkach” z wątrobą, postanowiłem dodać do nich ugotowanej kaszy. Wyrób okazał się bardzo smaczny. Miałbym jednak trudność z określeniem jego przynależności do grupy: czy to jest kiełbasa czy może już kaszanka? Zachęcam do eksperymentowania.

Gdy myślę o wątrobie zawsze nasuwa się pierwsze skojarzenie: pasztet, wątrobianka, może salceson … ale nigdy kiełbasa! Postanowiłem powalczyć z tym stereotypem i wymyśliłem kiełbasę z dość dużym dodatkiem wątroby. Jednak aby pozbyć się uciążliwej goryczki, wątrobę ugotowałem a potem dodałem ją do farszu. Spróbujcie, do odważnych świat należy!