Zachciało mi się kolejnych kombinacji z przyprawami. Tym razem w wypróbowałem tymianek. Zainspirowałem się gotowym przepisem z pewnej książki, który lekko zmodyfikowałem. Sceptycznie nastawiony do efektu końcowego , testowałem go tylko na niewielkiej porcji mięsa. Zupełnie niepotrzebnie. Wyszła dobra kiełbaska ziołowa z wyraźną nutą tymianku. Polecam wszystkim, którzy nie boją się eksperymentować.
Zazwyczaj w kociołku przygotowuję mięso pokrojone w kawałki ale tym razem postanowiłem się zmierzyć z całą porcją karkówki. Trwało to dłużej niż przypuszczałem, bo same gotowanie w kociołku zajęło ok. 2,5 godziny, ale smak takiego mięsa wynagradza wszystkie niedogodności. Mięso jest bardzo miękkie i soczyste, a w połączeniu z warzywami stanowi syty posiłek.
Sporo osób nie lubi „surowizny” i nawet tak delikatne mięso jak polędwiczki wieprzowe parzą bądź dopiekają. Pomyślałem sobie „profanacja!”. Jednak z biegiem czasu postanowiłem spróbować i poświęcić dwie polędwiczki na eksperymentalne dopiekanie. Powiem Wam, że polędwiczka potraktowana wysoką temperaturą do 62 °C w środku jest wyśmienita , niesamowicie mięciutka i soczysta. Jeśli ktoś lubi polędwicę z racji tego, że jest chuda (dietetyczna) i delikatna to polędwiczka bije ją na głowę pod każdym względem.
Krupnioki zwykle robię przed rozpoczęciem sezonu grillowego i najczęściej od razu większą ilość. Zazwyczaj w trakcie jednej „produkcji” robię od razu krupniok biały, który różni się jedynie tym, że dodaje inną przyprawę bez dodatku suszonej krwi. Tak jak większość domowych wyrobów – są znacznie smaczniejsze, od tych sklepowych. Poza tym, możemy samodzielnie komponować smak lub ostrość.
Nie ma nic lepszego niż grochóweczka na swojskich wędzonkach. Oprócz wędzonego boczku postanowiłem również dodać wędzone żeberka. Ponieważ wszystko będzie potem gotowane, to nie ma potrzeby dopiekać żeberek. Wystarczy je „pokopcić” parę godzin dla smaku i aromatu a potem już ugotować z zupie, albo ugotować samodzielnie i podać w towarzystwie kiszonej kapusty jako danie na obiad. Obie opcję wychodzą pysznie.
Parafrazując powiedzenie „nie samym mięsem człowiek żyje”, postanowiłem tym razem zrobić w domowych warunkach, w najprostszy sposób – ser. Do prawdziwego sera jeszcze mu daleko ale użycie żółtek jajek jako barwnika spowodowało, że na pierwszy rzut oka ser wygląda bardzo apetycznie – taki też jest. Możemy tutaj używać różnych dodatków, przypraw i za każdym razem, uzyskamy inny ciekawy smak.
Zawsze wydawało mi się, że wykonanie w domowych warunkach pasztetu wiąże się z dużym nakładem pracy (gotowanie, mielenie, mieszanie). Jednakże większość czynności nie wymaga specjalnej uwagi (gotowanie mięsa, zapiekanie pasztetu), a naprawdę warto poświęcić trochę czasu, by móc się cieszyć domowym pasztetem. Całość doprawiona została dedykowanymi mieszankami przypraw do pasztetu, co tylko podbiło walory smakowe tego wyrobu.
Żona poszalała niedawno na zakupach i zakupiła sporo mięsiwa na „ciężkie czasy”. Jako, że przeliczyła się z miejscem w zamrażarce, to trzeba było coś z tym zrobić. Karkówka, która już się nigdzie nie zmieściła trafiła w moje ręce do dalszej obróbki. Tym właśnie sposobem zaopatrzyliśmy się w pyszną karkówkę wędzoną.
Od pewnego czasu chodził mi po głowie zamysł wykonania parówek z dodatkiem sera żółtego. Chciałem, aby ser po ugotowaniu parówek „wylewał się z nich”, nadając im ciekawego smaku. Sięgnąłem po sprawdzony już przepis na parówki paprykowe, wzbogaciłem je dodatkowo przyprawą PdP-VEGA Prowansalska. Rezultat był wyśmienity. Ser wraz z przyprawą prowansalską świetnie się razem komponowały.
Dla odmiany postanowiłem poeksperymentować trochę z mięsem drobiowym. Wybór padł na filet drobiowy z nieznacznym dodatkiem podgardla wieprzowego. Do przyprawienia sięgnąłem po przyprawę do kiełbasy śląskiej. Wybór okazał się trafiony, mieszanka bardzo dobrze skomponowała się z mięsem drobiowym.