Przepisy z surowcem: boczek wieprzowy

Kolega poczęstował mnie kiełbasą suszoną. Zaskoczył mnie nie tylko jej smak i kruchość, ale bardziej zdziwił mnie sposób wykonania. Otóż farsz na kiełbasę mieszamy krótko, od razu po nadzianiu w jelita, kiełbasę parzymy. Następnie kiełbasa od razu wkładana jest do wędzarnika w celu suszenia, wędzenia i podpiekania. Kiełbasę można jeść już po wystygnięciu. Jest wtedy bardzo krucha, a co ważne skórka jest praktycznie nie wyczuwalna. Można również kiełbasę powiesić w suchym i przewiewnym miejscu, wówczas otrzymamy wyśmienitą kiełbasę suszoną.

Przy okazji ostatnich zakupów zapomniałem kupić przyprawę do frankfuterek. Jelita już namoczone, nadziewarka z cienkim lejkiem przygotowana więc trzeba improwizować. Pieprz czarny, czosnek i gałka muszkatołowa mielona wystarczyły by zrobić proste i pyszne kiełbaski.

Od dawna „chodził za mną” pasztet w wersji wędzonej. Popytałem jak się do tego zabrać, na co uważać i wziąłem się do pracy. Wiadomo obróbki troszkę więcej niż z pasztetem w słoiku czy zapiekanym w piekarniku, no ale spróbować trzeba. Smak gotowego wyrobu rekompensuje jednak cały nakład pracy. Wyrazisty smak pieprzu i majeranku dodatkowo wzmocniony aromatyczną gałką muszkatołową okazał się rewelacyjny w połączeniu z charakterystycznym posmakiem wędzenia. Polecam dla wszystkich miłośników „kopcenia”.

Znalazłem w szufladzie jakąś starą książkę kucharską. Ku mojemu zdziwieniu były tam też przepisy na swojską kiełbasę. Wiedziony ciekawością postanowiłem wypróbować jedną z receptur. W przepisie była jeszcze użyta saletra, którą zamieniłem na PeklosmaczekK. Kiełbasa wyszła przepyszna, taka jak dawniej.

Dawno nie jadłem kiełbasy z serem. Zamiast jednak szukać i kupować postanowiłem samemu zrobić, tak na szybko bez wędzenia. Zakupiłem mięso, zmieliłem, dodałem wszystkie potrzebne przyprawy i odstawiłem do lodówki. Następnie dodałem ser, nadziałem w jelita i wrzuciłem do parzenia i gotowe. Prawda, że mało skomplikowane? 

Zawsze robię przy jednej „robocie” krupniok czarny i biały. Tym razem postanowiłem nieco utrudnić sobie zadanie i zrobiłem dwukolorowe ślimaki z farszem krupnioka białego i czarnego. Wyrób taki przyciąga wzrok i ładnie się prezentuje. Drugą zaletą jest to, że osłonki baraniej po podsmażeniu nie trzeba ściągać, ponieważ jest cienka i delikatna.

Po zrobieniu kiełbasy paprykowej w wersji kanapkowej jak i w standardowych jelitach wieprzowych, przyszła kolej na wypróbowanie tego składu w jelitach baranich. Efektem takiej próby są pyszne mini kabanosy paprykowe. Różnica w smaku w porównaniu do poprzednich wersji tej kiełbasy jest taka, iż dym przeniknął bardziej do środka i smak „wędzonego” oraz papryki jest  bardziej wyrazisty. 

Bardzo odpowiada mi charakterystyczny smak czosnku niedźwiedziego. Jednak w połączeniu z posmakiem wędzenia już mi nie smakuje. Postanowiłem zatem kiełbasę tylko sparzyć. Bez wędzenia smak czosnku niedźwiedziego zdecydowanie bardziej mi odpowiada w kiełbasie.

Kiełbaski na grilla, muszą być zwięzłe a farsz nie może rozpadać się i kruszyć. Dlatego od dłuższego czasu, część tłustego mięsa mielę na mniejszym sitku, a następnie długo wyrabiam. Ta kiełbaska, powstała poniekąd z przypadku, gdy została mi wędlina z prasowanki, właśnie z takimi dodatkami. Grube plastry przysmażyłem na grillu, co okazało się strzałem w dziesiątkę. 

Przyszła mi chęć na zrobienie kabanosów. Tak dla odmiany od kiełbas białych i grubych wędzonych. Uruchomiłem swoje wszystkie pokłady cierpliwości (wiadomo nadziewanie cienkich jelit baranich to zupełnie inna robota niż z wieprzowymi) i przystąpiłem do działania. Tym razem poszło wyjątkowo „gładko” jelita nie pękały a metrów szybko przybywało na blacie. W efekcie wyszło parę kilogramów smacznych kabanosów.