Ostatnio często eksperymentowałem z ostrymi przyprawami: papryką ostrą, chili, pieprzem kajeńskim itp. Dlatego postanowiłem zrobić kabanosy, do których nie żałowałem ostrych przypraw. Już podczas mieszania farszu dominującym zapachem był zapach papryki i chili. Część kabanosów odwiesiłem w suche i przewiewne miejsce, aby się trochę obsuszyły, przez co jeszcze bardziej ich smak się wzmocnił i uwydatnił.
Do tej pory wędziłem głównie kiełbasy, które następnie parzyłem lub piekłem w wędzarni. Nie miałem dotychczas potrzeby robienia kiełbas długo wędzonych w zimnym dymie. Zmieniło się to, gdy znajomy „wędzarz” poczęstował mnie swoim wyrobem a moje kubki smakowe przypomniały sobie smak polskiej surowej kiełbasy. Z racji tego, że lubię smak papryki w mięsie to musiałem także ten przepis dostosować do siebie. W efekcie wyszła kiełbaska, której smak zaskakuje w zależności od sposobu jej przygotowania: na surowo, podgrzana, lub przypieczona. W każdej postaci smak papryki jest jednak dominujący.
Wielokrotnie korzystałem z przepisu na klasyczne frankfurterki i zawsze wychodzą tak jak powinny smakować: lekko pikantne, z wyczuwalnym czosnkiem i dodatkiem gałki muszkatołowej. Postanowiłem jednak „złamać” tradycyjny przepis i podkręcić smak i ostrość tej wykwintnej kiełbasy. Niezastąpiona okazała się jak zwykle przyprawa Pdp VEGA Paprykowa pikantna, ale żeby nadać ostrości dodałem jeszcze papryki ostrej i chili. Frankfuterki wyszły dość pikantne (chociaż możne je jeszcze bardziej podkręcić), oraz nabrały ładnego czerwonego, paprykowego koloru.
Dla odmiany zdecydowałem się na zrobienie kiełbasy z dodatkiem liścia laurowego i ziela angielskiego. Może nie są to do końca typowe dodatki do kiełbasy, no ale spróbować zawsze można. Eksperyment zaliczyłbym do udanych. Mimo niewielkich ilości liścia laurowego i ziela angielskiego ich smak był wyraźnie wyczuwalny, przez co kiełbasa nabrała takiego tradycyjnego charakteru. Na pewno jeszcze będę z tego przepisu korzystał w przyszłości.
Aby nie popaść w rutynę "kiełbasianą" postanowiłem zrobić kiełbasę grubą w jelitach białkowych. Zawsze lubiłem kiełbasę żywiecką podsuszaną, wiec spróbowałem zrobić coś podobnego. Do przyprawienia użyłem znanego już Turbo Smaku An dodatkowo dołożyłem paprykę słodką i kolendrę. Efekt jak na pierwszy raz z tego typu kiełbasą przeszedł moje najśmielsze oczekiwania i już na stałe wejdzie do mojego "repertuaru".
Jedną z moich ulubionych kiełbasek od zawsze były frankfurterki. Mając już co nie co doświadczenia w robieniu różnego rodzaju kiełbas, postanowiłem samemu spróbować zrobić swoje idealne frankfurterki. Podejść było kilka i za każdym razem coś mi nie odpowiadało w smaku. Dopiero za czwartym razem udało mi się zadowolić swoje kubki smakowe na tyle, żeby podzielić się przepisem z innymi.
Wszystko co dobre… w końcu się przeje. Nie inaczej było i w moim przypadku. Swojskie wyroby wykonuję regularnie, co najmniej raz w miesiącu. W związku z tym przestał to być dla mnie towar „luksusowy” zarezerwowany tylko na święta dwa razy do roku. Minusem tego jest to, iż przejadło mi się już wszystko co robiłem do tej pory, więc przyszedł czas na inne doprawienie kiełbasy. Sięgnąłem po sprawdzony już Turbo smak An a jako dodatki zastosowałem dużą ilość kminku, oraz dorzuciłem świeżego, gniecionego czosnku z własnego ogródka. Efektem takiego połączenia jest kiełbasa intensywnie kminkowa oraz mocno pikantna (duże dawkowanie Turbo Smak An + świeży czosnek). Pozycja obowiązkowa dla wszystkich lubiących wyrazisty smak kminku.
Przepisów na kiełbasę białą jest mnóstwo, różnią się od siebie rodzajem zastosowanego mięsa, przypraw, ziół itp. Przez jakiś czas rozmyślałem, jakiego użyć dodatku do farszu żeby kiełbaska wyróżniała się nie tylko zastosowanymi przyprawami, ale także miała swój odznaczający się smak, który nadaje jej charakter. Wymyśliłem sobie, że skoro kiełbasa biała świetnie komponuje się z chrzanem, to warto zastosować chrzan nie jako dodatek na talerzu ale …jako dodatek do farszu. Kiełbasa wyszła idealnie, lekko pikantna, z wyczuwalnym aromatem chrzanu, który swoją ostrość ujawnia dopiero po chwili.
Zawsze warto mieć w zanadrzu coś na szybki awaryjny obiad, lub co najmniej konkretną bazę do przygotowania sycącego dania. U mnie często sięgamy po kiełbasę białą, jako punkt wyjściowy pod domowy żurek, kiełbasę zapiekaną w kapuście kiszonej, przypiekanej na patelni, lub gdy jest ciepło na zewnątrz – kiełbaskę na grilla. Tak naprawdę, wyrób białej kiełbasy jest banalnie prosty i „czystej” pracy przy niej jest tyle co przy kotletach mielonych, a satysfakcja z przygotowania kiełbaski dużo większa. Kiełbasa z poniższego przepisu, jest delikatna w smaku z wyczuwalną kolendrą, idealnie nadającą się na żurek, czy na grilla.
Po dojściu do wprawy w nadziewaniu jelit wieprzowych przyszła kolej na zmierzenie się z jelitami baranimi i zrobieniu swoich pierwszych kabanosów. W porównaniu do jelit wieprzowych jelita baranie są dużo bardziej delikatne i bardzo szybko pękają. Przy nadziewaniu potrzeba dużo więcej cierpliwości i precyzji niż przy jelitach grubych. Polecam zatem zaczynać od robienia grubych kiełbas a dopiero potem próbować swoich sił w starciu z cieniutkimi jelitami baranimi. Podjąłem jednak wyzwanie i ... nie żałuję. Pierwszy raz nie był łatwy ale wysiłek się opłacił. Kabanosy wyszły przepyszne i nadają się zarówno do serwowania na zimno jak również na gorąco. Teraz regularnie goszczą na stole moim oraz mojej rodziny, która ciągle domaga się świeżych „dostaw”...