W ramach odpoczynku od wieprzowiny na testy wziąłem udziec z indyka. Jako, że pieczonego indyka bardzo lubię, to teraz przyszła pora na wersję wędzoną. Stężenie solanki zrobiłem tak jak do wieprzowiny bez zbędnego kombinowania. Jedyną zasadniczą różnicą w obróbce było to, że mięso było najpierw parzone a potem wędzone. W efekcie wyszedł kawałek naprawdę dobrego i soczystego mięsiwa.
Opanowałem produkcję polędwicy łososiowej więc przyszła kolej na przetestowanie innej obróbki - polędwiczek wieprzowych. Wędziłem w niskiej temperaturze dwa dni zamiast jednego i odwiesiłem na tydzień w chłodne i przewiewne miejsce. Po takim czasie polędwiczka jest bardziej wysuszona a smak jest dużo bardziej wyrazisty. Osobiście bardziej mi odpowiada taki sposób obróbki polędwiczek więc będę go powtarzał.
Niedawno wędziłem schab na zimno podobnie jak polędwiczki. Uznałem jednak, że dobrze byłoby go obtoczyć w jakiejś przyprawie i dopiero potem wędzić. Wybrałem przyprawę „sułtańską” z dużą ilością czosnku niedźwiedziego. Po dwudniowym wędzeniu i tygodniowym podsuszaniu nadszedł czas na degustację. Smak przeszedł moje najśmielsze oczekiwania. Prawdziwy rarytas.
Do wielu potraw mięsnych, w celu uszlachetnienia smaku dodaje się różne alkohole: piwo, brandy, wino… Po udanej próbie uwędzenia szynki z zalewy piwnej, tym razem postanowiłem spróbować z winem. Aby mięso nie było słodkie, mój wybór padł na czerwone wytrawne wino. Początkowo zapach i kolor zalewy nie był zbyt zachęcający, ale po uwędzeniu moje wątpliwości zostały rozwiane. W szynce był wyczuwalny smak wina, a mięso nabrało ciekawej intensywnej barwy.
Zazwyczaj do wędzenia kupuję szynkę tzw. kulkę czyli górną zrazową. Tym razem jednak postanowiłem uwędzić dolną zrazową w jej oryginalnym kształcie – bez owijania siatką. Do wędzenia użyłem przypraw, które wcześniej sprawdziły się jako składnik zalewy do karczku.
Czasem nachodzi mnie chęć na zjedzenie solidnej porcji mięsa, które nie koniecznie jest zgodne z zaleceniami dietetycznymi. Golonka - pyszna , soczysta, z przypieczoną skórką w towarzystwie surówki z kiszonej kapusty, kminkowego pieczywa i świeżo startego chrzanu lub musztardy. Najbardziej smakuje mi peklowana przez co najmniej 24 godziny, pieczona z dodatkiem aromatycznych przypraw. Niestety nie należy do dietetycznych mięs dlatego rzadko gości na mym stole.
Od dłuższego czasu nie wędziłem nic drobiowego, więc postanowiłem skorzystać z trochę „zakurzonego” przepisu. Tym razem jednak prócz Peklosmaczku, dodałem kilka innych przypraw, które sprawdziły się podczas wędzenia szynek, boczków, schabów itp. Filet z indyka wyszedł wyśmienicie – smaczna odskocznia od wieprzowych smaków.
Żeby „odpocząć” od polędwiczek wieprzowych wędzonych na surowo postanowiłem uwędzić w ten sposób schab bez kości. Obróbka taka sama jak przy polędwiczkach tylko peklowałem dłużej - 5 dni. Kawałek schabu był „ chudy” więc nie wykonywałem nastrzyku solanki do środka. Uwędzony w ten sposób schab to polędwica łososiowa. Polecam spróbować.
Wędzony i dopiekany boczek, to jeden z podstawowych wyrobów, który przygotowuję przy różnych okazjach. By smak się nie znudził, często zmieniam dodatki. Tym razem postanowiłem do solanki dodać wywar z mieszanek PdP-VEGA Paprykowa i Dobry Smak Sekretna. Użycie samego Peklosmaczku, co prawda w zupełności wystarcza, ale dodatek tych mieszanek sprawia, że smak wędzonek staje się jeszcze pełniejszy i urozmaicony.
W przepisach firmowych natrafiłem przepis na solankę z dodatkiem przyprawy do kiełbasy wiejskiej. Początkowo niechętnie podchodziłem do tematu, ponieważ nie przepadam za mocno przyprawionymi wędzonkami. Jednak po jakimś czasie postanowiłem wypróbować ten przepis. Boczek wyszedł bardzo wyrazisty i aromatyczny z dość mocno wybijającym się smakiem czosnku.