Parafrazując powiedzenie „nie samym mięsem człowiek żyje”, postanowiłem tym razem zrobić w domowych warunkach, w najprostszy sposób – ser. Do prawdziwego sera jeszcze mu daleko ale użycie żółtek jajek jako barwnika spowodowało, że na pierwszy rzut oka ser wygląda bardzo apetycznie – taki też jest. Możemy tutaj używać różnych dodatków, przypraw i za każdym razem, uzyskamy inny ciekawy smak.
Zawsze wydawało mi się, że wykonanie w domowych warunkach pasztetu wiąże się z dużym nakładem pracy (gotowanie, mielenie, mieszanie). Jednakże większość czynności nie wymaga specjalnej uwagi (gotowanie mięsa, zapiekanie pasztetu), a naprawdę warto poświęcić trochę czasu, by móc się cieszyć domowym pasztetem. Całość doprawiona została dedykowanymi mieszankami przypraw do pasztetu, co tylko podbiło walory smakowe tego wyrobu.
Przepis na te kiełbaski przyszedł mi do głowy spontanicznie. Połączenie chrzanu i szpinaku wydawało mi się oczywiste, a użycie sosu Tabasco zaświtało mi w trakcie mieszania farszu. Kiełbaski polecam szczególnie osobom, które lubią pikantne potrawy. Jeśli ktoś woli mniej ostre, wystarczy zmniejszyć dawkowanie sosu Tabasco.
Gdy tylko nadchodzi sezon na cukinie, często pojawia się ona w moim menu. Ciekawym pomysłem jest wykorzystanie jej, jako składnika do pasztetu zapiekanego. Sam przepis jest u mnie w domu już od dawna i często go modyfikuję dodając różne warzywa (grzyby, chrzan, oliwki itp.), ale podstawą zawsze jest tarta cukinia, mięso i ser. W smaku, według tego przepisu, pasztet jest lekki i delikatny, a jego kolorowy przekrój zachęca do jedzenia.
Jakiś czas temu, wpadł mi w ręce przepis na pasztet z cukinii i mięsa mielonego. Pasztet wyszedł wyśmienicie, delikatny w smaku, z lekko chrupiącą skórką. Na prośbę znajomej, która jest wegetarianką, postanowiłem przepis zmodyfikować, tak aby był zgodny z jej filozofią. Rezultat był taki, że większość osób kosztujący ten wyrób nie zorientowała się, że jest to pasztet „bezmięsny”. Dodatek przyprawy Curry, nadaję temu pasztetowi ciekawy, odświeżający smak.
Od dłuższego czasu „chodził” za mną smak peklowanego, gotowanego ozora wołowego w sosie koperkowym lub chrzanowym. Jako że, jego przygotowanie wymaga trochę czasu, zawsze znalazłem jakąś wymówkę by odłożyć to w czasie. Okazja nadarzyła się gdy mieli nas odwiedzić znajomi, a chciałem ich zaskoczyć czymś innym niż „tradycyjną karkówką”. W lokalnym sklepie mięsnym zamówiłem ozór wołowy niepeklowany, poszperałem w starych przepisach i plan działania był już gotowy.
Domowej roboty białą kiełbasę można przyrządzić na wiele sposobów: podgotować, jako bazę do żurku, przypiec, na grilla lub też poświecić trochę więcej czasu i podać ją zapiekaną w sosie chrzanowym. Wykonanie tego przepisu jest proste, szybkie i nie wymaga specjalnych umiejętności… a danie wychodzi wyśmienite i co najważniejsze szybko znika z talerzy.
W sezonie grillowym, aby nie popaść w rutynę to do towarzystwa kiełbaski zwykle dołączam prosty przepis na kolorowe szaszłyki. Zadanie dla bardziej wytrwałych ponieważ trzeba poświęcić im nieco czasu .Warto jednak się troszkę natrudzić aby zobaczyć zadowolenie na twarzach współbiesiadników. Pozdrawiam wszystkich wytrwałych grillowiczów.
Dzisiaj przedstawię trzeci wyrób z serii mięs pieczonych w niskiej temperaturze. Tym razem postanowiłem przygotować coś na uroczystą kolację i mój wybór padł na zgrabny kawałek szynki. Zdecydowałem, że temperaturę piekarnika ustawię na 75 stopni Celsjusza tak, aby mięso bardzo powoli dochodziło do temperatury docelowej. Jako bazę marynaty wybrałem aromatyczną mieszankę pieprzu, lubczyku, pietruszki i czosnku. Po niespełna 3 godzinach pieczenia otrzymałem domową wędlinę. Okazała się strzałem w dziesiątkę. Soczysta, pachnąca i bardzo delikatna w smaku. Świetnie komponowała się ze świeżymi pomidorami i sałatką warzywną. Znikała z talerzy w błyskawicznym tempie! Już wiem, że taka szynka zawsze będzie gościła u mnie na świątecznym stole. Polecam z całego serca!
Zachęcony wspaniałym smakiem karkówki pieczonej w 100 stopniach Celsjusza postanowiłem wypróbować tę metodę na kawałku schabu bez kości. Ze schabem zmagałem się od dłuższego czasu. Pomimo różnych zabiegów zwykle otrzymywałem dość suchy i włóknisty kawałek mięsa, niezależnie od wybranej metody obróbki. Pełen nadzei na sukces zamarynowałem schab a następnie piekłem go w temperaturze 90 stopni Celsjusza aż do uzyskania 68 stopni wewnątrz mięsa. Mięso wyszło wyśmienicie. Było bardzo soczyste, delikatne, plastyczne i lekko rozpływające się w ustach. Nigdy wcześniej nie udało mi się uzyskać takiego efektu. A zapach? Zniewalający!