W ramach odpoczynku od wieprzowiny na testy wziąłem udziec z indyka. Jako, że pieczonego indyka bardzo lubię, to teraz przyszła pora na wersję wędzoną. Stężenie solanki zrobiłem tak jak do wieprzowiny bez zbędnego kombinowania. Jedyną zasadniczą różnicą w obróbce było to, że mięso było najpierw parzone a potem wędzone. W efekcie wyszedł kawałek naprawdę dobrego i soczystego mięsiwa.
Kolejne podejście do kurczaka obarczone było większą presją, ponieważ miał być serwowany dla zaproszonych gości. Oczywiście gotowanie, suszenie i wędzenie należało rozpocząć odpowiednio wcześniej, aby goście nie musieli czekać. Kurczak zaraz po uwędzeniu jest bardzo soczysty i aromatyczny, a podawany z pieczonymi ziemniaczkami – nie ma sobie równych
Opanowałem produkcję polędwicy łososiowej więc przyszła kolej na przetestowanie innej obróbki - polędwiczek wieprzowych. Wędziłem w niskiej temperaturze dwa dni zamiast jednego i odwiesiłem na tydzień w chłodne i przewiewne miejsce. Po takim czasie polędwiczka jest bardziej wysuszona a smak jest dużo bardziej wyrazisty. Osobiście bardziej mi odpowiada taki sposób obróbki polędwiczek więc będę go powtarzał.
Niedawno wędziłem schab na zimno podobnie jak polędwiczki. Uznałem jednak, że dobrze byłoby go obtoczyć w jakiejś przyprawie i dopiero potem wędzić. Wybrałem przyprawę „sułtańską” z dużą ilością czosnku niedźwiedziego. Po dwudniowym wędzeniu i tygodniowym podsuszaniu nadszedł czas na degustację. Smak przeszedł moje najśmielsze oczekiwania. Prawdziwy rarytas.
Kiełbaski drobiowe są najchętniej zajadaną przez dzieciaki wędlinką podczas śniadania lub kolacji. Dlatego postanowiłem wykonać ją samodzielnie. Kupiłem mięso ze sprawdzonego sklepu z mięsem drobiowym. Postawiłem na sprawdzony duet przyprawowo – ziołowy (Turbo Smak AN i Dobry Smak Sekretna). Kiełbaski wyszły rewelacyjne.
Do zrobienia tej kiełbaski użyłem sprawdzonej już przyprawy do kiełbasy wiejskiej. Sposób obróbki troszkę zmieniłem: najpierw kiełbasę sparzyłem (ale tylko do 60°C w środku) a potem włożyłem do wędzarni na wędzenie i podpiekanie. Efektem takiego zabiegu jest niezwykle miękka i delikatna skórka na kiełbasie oraz niepowtarzalny smak i aromat.
Do wielu potraw mięsnych, w celu uszlachetnienia smaku dodaje się różne alkohole: piwo, brandy, wino… Po udanej próbie uwędzenia szynki z zalewy piwnej, tym razem postanowiłem spróbować z winem. Aby mięso nie było słodkie, mój wybór padł na czerwone wytrawne wino. Początkowo zapach i kolor zalewy nie był zbyt zachęcający, ale po uwędzeniu moje wątpliwości zostały rozwiane. W szynce był wyczuwalny smak wina, a mięso nabrało ciekawej intensywnej barwy.
Jako, że golonko uwielbiam w każdej formie, to przyszła pora na wersję słoikową. Aby było coś „do gryzienia” to postanowiłem zmielić golonkę na szarpaku aby były maksymalnie duże kawałki mięsa. Efekt przeszedł moje najśmielsze oczekiwania. Wyszła naprawdę dobra „słoikówka” do krojenia na kanapkę.
Zazwyczaj do wędzenia kupuję szynkę tzw. kulkę czyli górną zrazową. Tym razem jednak postanowiłem uwędzić dolną zrazową w jej oryginalnym kształcie – bez owijania siatką. Do wędzenia użyłem przypraw, które wcześniej sprawdziły się jako składnik zalewy do karczku.
Aby przełamać smak kiełbasy wiejskiej postanowiłem dodać mieszankę zawierającą lubczyk i pietruszkę. Pieprz, czosnek i gałka muszkatołowa przełamane lubczykiem i pietruszką dały bardzo ciekawy efekt.