Przepisy na domowe wędliny

Jestem osobą lubiącą mocny, wyrazisty smak czosnku w różnych potrawach. Nic więc dziwnego, że postanowiłem zrobić kiełbasę o takim dominującym smaku. Aby uzyskać odpowiedni efekt użyłem czosnku ze swojego ogródka bo chciałem mieć pewność co do jego jakości. Rezultatem takiego połączenia jest pyszna, mocno czosnkowa kiełbaska z posmakiem majeranku. Całosć dobrze skomponowała się z mieszanką przypraw, którą użyłem w tym przepisie.

Do tej pory wędziłem głównie kiełbasy, które następnie parzyłem lub piekłem w wędzarni. Nie miałem dotychczas potrzeby robienia kiełbas długo wędzonych w zimnym dymie. Zmieniło się to, gdy znajomy „wędzarz” poczęstował mnie swoim wyrobem a moje kubki smakowe przypomniały sobie smak polskiej surowej kiełbasy. Z racji tego, że lubię smak papryki w mięsie to musiałem także ten przepis dostosować do siebie. W efekcie wyszła kiełbaska, której smak zaskakuje w zależności od sposobu jej przygotowania: na surowo, podgrzana, lub przypieczona. W każdej postaci smak papryki jest jednak dominujący.

Aby przełamać smak kiełbasy wiejskiej postanowiłem dodać mieszankę zawierającą lubczyk i pietruszkę. Połączenie tych dwóch smaków okazało się bardzo korzystne dla walorów smakowych. Pieprz, czosnek i gałka muszkatołowa przełamana lubczykiem i pietruszką dało bardzo ciekawy, bogaty smak wart polecenia.

Mięso królicze często gości na moim stole, nie tylko ze względu na walory zdrowotne tego mięsa, ale przede wszystkim ze względu na jego delikatność i wyjątkowy smak. Niestety, ze względu na niewielką zawartość tłuszczu, szybko można poprzez nieodpowiednie przygotowanie, zepsuć smak tego mięsa. Dodanie rosołu do pieczenia królika, w naczyniu żaroodpornym powoduje, że mięsko jest  miękkie, soczyste i łatwo odchodzi od kości. Położone na wierzchu plastry wędzonego boczku i śliwek nadają wędzonego, lekko słodkawego posmaku.

Pomysł na tą kiełbasę został zainspirowany przepisem na kiełbasę Polską - surową. Nie nazwałem jej jednak w ten sposób dlatego, że użyłem innego rodzaju mięsa, o innym rozdrobnieniu jak również trochę inaczej wyglądał proces technologiczny. Nie chciałem profanować tak zacnej polskiej kiełbasy, stąd nazwa surowa z majerankiem. Smakowo nie do końca odpowiadała mi obecność majeranku, dlatego następnym razem pominę go przy produkcji. Ale wiadomo, o gustach się nie dyskutuje. 

Wielokrotnie korzystałem z przepisu na klasyczne frankfurterki i zawsze wychodzą tak jak powinny smakować: lekko pikantne, z wyczuwalnym czosnkiem i dodatkiem gałki muszkatołowej. Postanowiłem jednak „złamać” tradycyjny przepis i podkręcić smak i ostrość tej wykwintnej kiełbasy. Niezastąpiona okazała się jak zwykle przyprawa Pdp VEGA Paprykowa pikantna, ale żeby nadać ostrości dodałem jeszcze papryki ostrej i chili. Frankfuterki wyszły dość pikantne (chociaż możne je jeszcze bardziej podkręcić), oraz nabrały ładnego czerwonego, paprykowego koloru.

Dla odmiany zdecydowałem się na zrobienie kiełbasy z dodatkiem liścia laurowego i ziela angielskiego. Może nie są to do końca typowe dodatki do kiełbasy, no ale spróbować zawsze można. Eksperyment zaliczyłbym do udanych. Mimo niewielkich ilości liścia laurowego i ziela angielskiego ich smak był wyraźnie wyczuwalny,  przez co kiełbasa nabrała takiego tradycyjnego charakteru. Na pewno jeszcze będę z tego przepisu korzystał w przyszłości.

Jako że, mam stały dostęp do swojskich tuszek kaczki, zazwyczaj z okazji uroczystości przygotowujemy kaczkę pieczoną w naczyniu żaroodporny. Tym razem, postawiłem sobie poprzeczkę wyżej i postanowiłem zrobić kaczkę faszerowaną. Żeby było jeszcze trudniej, kaczka musiała być „wyluzowana ;). Luzowanie polega, na wycięciu, pozbyciu  wszystkich kości (z udek, korpus), bez rozcinania skóry. Bardzo pomocne okazały się filmiki instruktażowe dostępne w intrenecie. Na farsz wybrałem połączenie wątróbki z kaszą gryczaną. Całość  doprawione ulubionymi przyprawami sprawiło że, sporo pracy zostało wynagrodzone wyjątkowym smakiem i szykownym wyglądem.

Pasztet zwyczajowo kojarzy z czymś smarownym. Jednak ciekawą alternatywą "nie smarowną" jest pasztet zapiekany. Zamiast nadziewać w jelita czy pakować w słoiki, włożyłem pasztet w foremkę aluminiową i upiekłem w piekarniku. Owocem takiego postępowania jest pasztet do krojenia. Smakowo niczym nie ustępuję swoim parzonym wersjom. Przez pieczenie smak przypraw i dodatków stał się bardziej wyrazisty niż w wersji "słoikowej".

Długo kiełkowała we mnie myśl o zrobieniu pasztetu. Jednak odwlekałem tą chwilę przerażony ogromem pracy jaki trzeba włożyć przy powstawaniu takiego "smarowidła". Tak naprawdę okazało się, że poza gotowaniem mięsa, to pracy jest mniej więcej tyle co przy produkcji kiełbas. Pasztet postanowiłem włożyć do słoików i zagotować. W rezultacie powstał bardzo smarowny i dobrze przyprawiony (za sprawą przyprawy "pasztet kogutek") wyrób.