Przepisy z surowcem: polędwiczki wieprzowe

Postanowiłem „zaszaleć” i zmienić standardowy przepis na peklowanie polędwiczek wieprzowych jaki stosuje od jakiegoś czasu. Do standardowej zalewy jaką stosuję dorzuciłem zgnieciony świeży czosnek z ogródka i miód. Takie połączenie wydawało mi się dosyć ryzykowne, ponieważ nie lubię słodkich posmaków w mięsiwie, ale tym razem się udało i mi smakowało. Słodko - czosnkowy posmak polędwiczki okazał się bardzo trafiony.

Opanowałem produkcję polędwicy łososiowej więc przyszła kolej na przetestowanie innej obróbki -  polędwiczek wieprzowych. Wędziłem w niskiej temperaturze dwa dni zamiast jednego i odwiesiłem na tydzień w chłodne i przewiewne miejsce. Po takim czasie polędwiczka jest bardziej wysuszona a smak jest dużo bardziej wyrazisty. Osobiście bardziej mi odpowiada taki sposób obróbki polędwiczek więc będę go powtarzał.

Sporo osób nie lubi „surowizny” i nawet tak delikatne mięso jak polędwiczki wieprzowe parzą bądź dopiekają. Pomyślałem sobie „profanacja!”. Jednak z biegiem czasu postanowiłem spróbować i poświęcić dwie polędwiczki na eksperymentalne dopiekanie. Powiem Wam, że polędwiczka potraktowana wysoką temperaturą do 62 °C w środku jest wyśmienita , niesamowicie mięciutka i soczysta. Jeśli ktoś lubi polędwicę z racji tego, że jest chuda (dietetyczna) i delikatna to polędwiczka bije ją na głowę pod każdym względem. 

Na codzień praktycznie wszyscy swoje wędzonki dopiekają bądź parzą, zapominając przy tym, że można trochę inaczej. Mam oczywiście na myśli wyroby wędzone w zimnym dymie czyli takie, gdzie temperatura w wyrobie gotowym nie przekracza 40 stopni. Sam dosyć długo takich wyrobów nie robiłem. Dobrym wyborem dla takiego eksperymentu będą polędwiczki wieprzowe – mięso bardzo delikatne i kruche. Po kilkugodzinnym wędzeniu w niskiej temperaturze wyjdzie nam wyrób bardzo soczysty, delikatny o wyrazistym smaku. Naprawdę warto poświęcić ten czas dla takiego efektu.

Mój pierwszy raz ….tak powinnam nazwać ten wyrób opisywany poniżej. Myślałam, że nie podołam wyzwaniu i pierwszą moją „prasowanką”  po cichutku będę musiała poczęstować znajomego Reksia zza płotu. Stało się inaczej. Instrukcja wykonania okazała się bardzo pomocna i prosta. Obmyśliłam plan działania i wszystko udało się znakomicie… Zachęcam wszystkich do wykonania swojej pierwszej „prasowanki” z szynkowara, zaręczam uda się na pewno !